Informacje BIP
Z darami na Ukrainę
15-04-2022
Na wakacjach remont krytej pływalni
13-04-2022
Rocznica mordu katyńskiego
13-04-2022
206 500 tys. zł na zakup komputerów
11-04-2022
Dofinansowanie do zakupu samochodu dla Policji
06-04-2022
Ropczyce dla Ukrainy
05-04-2022
Wnioski o nadanie medali za długoletnie pożycie małżeńskie
01-03-2021
Nabór wniosków w ramach projektu grantowego
04-04-2022
Wsparcie ze środków PFRON dla osób indywidualnych
04-04-2022
Spotkanie informacyjno-szkoleniowe dla organizacji pozarządowych...
31-03-2022
Zapraszamy do udziału w koncercie charytatywnym
28-03-2022
Szwajcaria Ropczycka
Flora Szwajcarii Ropczyckiej.
03-02-2009
Drzewostan:
Świetlista dąbrowa (Potentillo albae-Ouercetum), jest to las dębowy złożony głównie z dębu bezszypułkowego i dębu szypułkowego z domieszką brzozy brodawkowej oraz sporadycznie sosny zwyczajnej, buka zwyczajnego i graba. W podszyciu występują oba gatunki dębów, brzoza, buk oraz szakłak pospolity, trzmielina brodawkowata i zwyczajna, bez czarny i koralkowy, jarzębina pospolita, tarnina, czeremcha zwyczajna i amerykańska, wiśnia pospolita, głóg jednoszyjkowy i inne. Świetlista dąbrowa wykształcona jest na stoku południowo-zachodnim.
Grąd wysoki (Tilio-Carpinetum), drzewostan tego lasu budują: grab z domieszką dębu szypułkowego, brzozy brodawkowej, lipy drobnolistnej i szerokolistnej, olcha szara. W podszyciu rosną m.in.: leszczyna, głóg jednoszyjkowy, grusza pospolita, topola osika, bez czarny i koralkowy, jarzębina zwyczajna, porzeczka czarna i inne. Grąd wysoki występuje na stoku północno-wschodnim.
Drzewostany leśne pochodzą przeważnie z samosiewów i odrośli, a tylko sosny pochodzą zapewne z uprawy.
Rośliny chronione:
- Pierwiosnek wyniosły (Primula elatior), roślina z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae). Jest to bylina wysokości 10-40 cm. Jej zebrane w rozetkę, jajowate, zwężające się ku ogonkowi liście są karbowano-ząbkowane, od spodu omszone. Kielich w czasie kwitnienia ściśle przylega do rurki korony. Bezwonne, siarkowożółte kwiaty pojawiają się wiosną. Pierwiosnek ten występuje pospolicie w widnych lasach i zaroślach oraz na łąkach o żyznej glebie. W Polsce podlega częściowej ochronie gatunkowej. Dlatego zbieranie korzeni do celów leczniczych może być dokonywane tylko z upraw.
- Pierwiosnek lekarski (Primula veris syn, Primula officinalis), roślina z rodziny pierwiosnkowatych (Primulaceae). Roślina wieloletnia osiągająca 15-40 cm wysokości. Liście ma podobne do pierwiosnka wyniosłego. Kwiaty koloru żółtego, z pomarańczowymi plamkami w gardzieli, o przyjemnym zapachu, zebrane w wielokwiatowy baldach. Kielich po przekwitnięciu rozdęty. Kwitnie w kwietniu i maju. Rośnie na łąkach, polanach śródleśnych, słonecznych wzgórzach i widnych zaroślach. Występuje na nizinach i w niższych partiach gór.
Do celów leczniczych zbiera się i suszy rozkwitające kwiaty oraz jesienią korzenie z uprawianych roślin, ponieważ pierwiosnek wiosenny jest rośliną pod częściową ochroną. Kwiaty zawierają saponiny, olejek eteryczny, karatenoidy, flawonoidy, fitosterole, garbniki, glikozydy i kwasy organiczne. Korzenie zawierają więcej saponin trójterpenowych aniżeli kwiaty (do 10 proc.) oraz podobne ilości innych związków.
Preparaty z pierwiosnka stosuje się w stanach zapalnych gardła, krtani lub oskrzeli, zwłaszcza przy suchym kaszlu. Zwiększają one wydzielanie śluzu w drogach oddechowych i wydalanie go na zewnątrz. Pierwiosnek wykazuje również słabe działanie przeciwzapalne i moczopędne. Zastosowanie zbyt dużych dawek preparatów może powodować nudności, biegunkę, wymioty lub uczulenie. - Barwinek pospolity (Vinca minor), krzewinka z rodziny toinowatych występująca w południowej i środkowej Europie.
W Polsce rośnie w liściastych lasach i zaroślach. Ma łodygi płożące się z korzeniami na węzłach, wzniesione do 20 cm. Liście krótkoogonkowe, skórzaste, błyszczące, naprzeciwległe, lancetowate, zimozielone. Kwiaty wyrastają pojedynczo z kątów liści, długości do 2 cm, promieniste o koronie jasnoniebieskiej. Owocem są połączone dwa wąskie mieszki.
Do celów leczniczych zbiera się ziele barwinka. Barwinek pospolity jest rośliną leczniczą silnie działającą i nie należy stosować go w samodzielnym leczeniu z powodu niebezpieczeństwa zatrucia. Ziele barwinka jest surowcem dla przemysłu farmaceutycznego do wyizolowania leczniczych alkaloidów, a zwłaszcza winkaminy. Ziele zawiera około 1 proc. alkaloidów, garbniki, flawonoidy, gorycze i inne związki. Winkamina rozszerza obwodowe naczynia krwionośne, poprawia dopływ krwi do mózgu, co usprawnia pamięć, koncentrację, obniża ciśnienie krwi przy miażdżycy i powoduje ogólne uspokojenie. Barwinek znajduje również zastosowanie w leczeniu homeopatycznym. - Cebulica, oszloch (Scilla), około 80 gatunków bylin cebulowych z rodziny liliowatych. Kilka popularnych roślin ozdobnych kwitnących wczesną wiosną.
W Polsce rośnie dziko tylko cebulica dwulistna (Scilla bifolia) o niebieskich kwiatach - występuje we wschodniej części Karpat i na sąsiadującym niżu oraz rzadko na Śląsku. W innych częściach kraju raczej zdziczała. Często uprawiana jest cebulica syberyjska (Scilla sibirica), która czasami dziczeje. - Paprotka zwyczajna (Polypodium vulgare), gatunek z rodziny paprotkowatych występujący w strefie umiarkowanej na całym świecie. W Polsce w prześwietlonych lasach i na skałach. Czasem sadzona jest jako parkowa roślina ozdobna. Roślina ma płytkie podziemne kłącze, pokryte błoniastymi, brązowymi łuskami. Liście zimozielone, obumierające na wiosnę, wzniesione, o długości do 60 centymetrów, pojedynczo pierzaste, blaszki liściowe równowąskie, na spodniej stronie okrągłe kupki zarodni umieszczone w dwóch szeregach.
Surowcem zielarskim jest korzeń zawierający garbniki, saponiny, cukry, śluzy, olejki eteryczne i sole mineralne. Przetwory z korzenia działają żółciopędnie, wykrztuśnie i przeczyszczająco. Były stosowane w leczeniu astmy, gruźlicy, nieżytów dróg oddechowych, chorób wątroby, śledziony, reumatyzmu i robaczycy. U niektórych osób preparaty z paprotki mogą wywoływać mdłości. - Kalina (Viburnum), rodzaj z rodziny przewiertniowatych, ok. 120 gatunków krzewów i drzew występujących głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej, najwięcej w Azji Wschodniej i Ameryce Północnej.
W Polsce dziko występuje tylko kalina koralowa (Viburnum opulus), krzew rosnący w żyznych lasach liściastych Europy i Azji. Kwiaty białe, zebrane w baldachogrono, zewnętrzne kwiaty płone, znacznie większe od wewnętrznych, pełnią rolę powabni. Nazwa "koralowa" pochodzi od krwistoczerwonych owoców. Odmiana ogrodowa o kwiatostanach złożonych tylko z kwiatów płonych zwana jest buldeneżem.
Często uprawiane są także kaliny obcego pochodzenia, np. kalina hordowina (Viburnum lantana), pochodząca z Europy południowej i Azji Mniejszej oraz kalina sztywnolistna (Viburnum rhytidophyllum), zimozielona, pochodząca z Chin. - Kruszyna pospolita, kruszewina (Frangula alnus), krzew z rodziny szakłakowatych występujący w Europie, północno-zachodniej Azji i Afryce Północnej. W Polsce kruszyna rośnie w lasach i zaroślach często w miejscach występowania olchy. Jest krzewem silnie rozgałęzionym, osiągającym wysokość do 5 metrów. Liście ma eliptyczne, gładkie, całobrzegie, w większości skupione na końcach gałązek. Kwiaty na długich szypułkach, zielonkawe, zebrane w kilkukwiatowe baldaszki pozorne. Owocem są pestkowce, wielkości grochu, zmieniające kolor podczas dojrzewania, od zielonego przez czerwony do czarnego.
Surowcem zielarskim jest suszona kora kruszyny zbierana wiosną z młodych gałązek. W celu uzyskania optymalnych właściwości leczniczych powinna być, po wysuszeniu, poddana działaniu temperatury 100°C. Zbiera się również dojrzewające owoce kruszyny. Kora zawiera antrazwiązki (pochodne antracenu) w postaci utlenionej (antrachinon), flawonoidy, garbniki, saponiny i sole mineralne. Owoce mają niektóre z tych składników oraz cukry. Antrazwiązki zawarte w preparatach kruszyny wywierają działanie drażniące śluzówkę przewodu pokarmowego, dlatego kruszyna używana jest jako lek łagodnie przeczyszczający. Może być również stosowana w celu poprawienia trawienia i przyswajania pokarmów. Kora kruszyny stanowi składnik wielu mieszanek ziołowych.